Είναι κοινή διαπίστωση ότι ο Σύριζα έχει χάσει την ανοδική δυναμική του και ότι πάνω από το ένα τρίτο των πολιτών δε βλέπει την Αριστερά σαν την ελπίδα του μέλλοντος, αλλά τη θεωρεί κι αυτή «μία από τα ίδια». Όσο ισχύει αυτό, η οποιαδήποτε συμμετοχή του Σύριζα σε οποιαδήποτε κυβέρνηση οποιουδήποτε χρώματος δεν μπορεί παρά να οδηγήσει την Αριστερά ή στην ήττα ή στην αυτοακύρωση – και τον κόσμο της εργασίας σε ακόμα δεινότερες καταστάσεις.
Η πολιτική άνοδος σίγουρα δεν εξασφαλίζεται με ανοίγματα προς φθαρμένα πολιτικά στελέχη που αναζητούν νέα στέγη – κάθε άλλο μάλιστα. Δεν αρκεί μόνο να μην αποδεχθούμε και κάποιες θυσίες για το ευρώ ούτε αρκεί να μην τα στρογγυλεύουμε ή να μην υποχωρήσουμε πίσω από την Αθηναίδα.
Απαιτείται αντίθετα να βασιστούμε στο μαζικό κίνημα, στον κόσμο που αγωνιά και ελπίζει σε εμάς. Στον κόσμο που δίνει καθημερινές μάχες σε διάφορα μέτωπα και κινήματα, που όμως δε συμπυκνώνεται σε κάτι ενιαίο. Απαιτείται να εκφράσουμε πολιτικά αυτόν τον κόσμο. Γιατί αυτός ο κόσμος είναι η εγγύηση της επιτυχίας του εγχειρήματος της αριστερής διακυβέρνησης, σε αυτόν βασιζόμαστε, σε αυτόν ελπίζουμε. Αυτόν τον κόσμο θέλουμε ΜΕΣΑ στο ΣΥΡΙΖΑ.
Με αυτόν θέλουμε κατά κύριο λόγο να συμμαχήσουμε. Οι όποιες συμμαχίες δεν μπορούν να γίνουν ούτε με το ΚΚΕ, που δε μας θέλει, ούτε με την Κατσέλη, που δεν την θέλουμε.
Θέλουμε νέα στελέχη από τον κόσμο του κινήματος, της γνώσης και της εργασίας, χωρίς επιβαρημένο πολιτικό παρελθόν. Στελέχη που δεν είναι 10 χρόνια επαγγελματίες των μηχανισμών, αλλά θα αναδειχθούν μέσα από την νέα βάρδια. Που ζουν και εργάζονται μέσα στην κοινωνία. Στελέχη με συγκεκριμένη θητεία σε όργανα με σαφώς ορισμένες αρμοδιότητες.
Θέλουμε μέλη ως μαζικό υποκείμενο με ρόλο και υποχρεώσεις. Όχι ως εκλογικό μηχανισμό. Όχι ως επικυρωτές προειλημμένων αποφάσεων. Όχι απλούς συζητητές σε συνελεύσεις χωρίς αποφασιστικό και δεσμευτικό χαρακτήρα.
Δυστυχώς αυτός ο κόσμος κρατάει πολύ επιφυλακτική στάση απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ. Ενώ από την άλλη ο κόσμος που εντάσσεται δε λέει να ξεπεράσει την ανάθεση.
Όσο τα κέντρα λήψης αποφάσεων βρίσκονται σε απόσταση από τη βάση τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ θα παγιώνεται στην αντίληψη όλο και περισσοτέρων σαν ακόμη μία διαχειριστική πρόταση του συστήματος. Κι όχι ως ο φορέας έκφρασης ενός κινήματος που θα καταργήσει το μνημόνιο με ένα νόμο, την πρώτη ημέρα.
Το 27,5% δεν το πήραμε ούτε για να αναστείλουμε, ούτε για να διαπραγματευτούμε το μνημόνιο, αλλά για να το καταργήσουμε.
Και για να καταφέρουμε να ανοίξουμε δρόμο στην ελπίδα θα πρέπει να βασιστούμε, να εμπνεύσουμε, να εντάξουμε και να δώσουμε χώρο στο ΣΥΡΙΖΑ των μελών. Θα πρέπει να δώσουμε δύναμη στις τοπικές και τις κλαδικές συνελεύσεις. Θα πρέπει η ηγεσία «να βαδίζει ρωτώντας, να κυβερνάει υπακούοντας».
Δυστυχώς οι μέχρι τώρα διαμάχες των μηχανισμών αποτρέπουν αυτήν την εξέλιξη.
Η πλήρης ανυπαρξία οποιοδήποτε διαδικασιών απόφασης των μελών του ΣΥΡΙΖΑ, αντικαθίσταται είτε από εκτιμήσεις των διαφόρων στελεχών είτε από το συγκερασμό των θέσεων των συνιστωσών αφήνοντας σε κάθε περίπτωση μεγάλο μέρος των οργανωμένων δυνάμεων του Σύριζα χωρίς φωνή.
Τα φαινόμενα ελλειμματικής δημοκρατικής λειτουργίας διατρέχουν όλα τα επίπεδα λειτουργίας του Σύριζα και ενδεικτικά:
- Τον τρόπο διαμόρφωσης θέσεων
- Τον τρόπο λήψης αποφάσεων
- Την προς τα έξω εκπροσώπηση όσον αφορά τα πρόσωπα και τον εκφερόμενο λόγο
- Τηνλειτουργία των οργανώσεων και το ρόλο τους στο συνολικό πολιτικό σχεδιασμό
- Τους μηχανισμούς στελέχωσης του Σύριζα
- Την απουσία οποιασδήποτε διαδικασίας λογοδοσίας
- Τη διαφάνεια και τον πολιτικό χαρακτήρα στη συγκρότηση μετώπων και συμμαχιών στο εσωτερικό του.
- Την ύπαρξη ποσοστώσεων και αριστίνδιν μελών
- Τις ασαφείς, υποβαθμισμένες και με μεγάλες καθυστερήσεις διαδικασίες των τριών επιτροπών επεξεργασιών για το Συνέδριο, θέσεων, προγράμματος και καταστατικού.
- Την ύπαρξη, τις αρμοδιότητες και τον τρόπο συγκρότησης των μεσαίων οργάνων
Οι έντονες ανησυχίες μας ενισχύονται και από το γεγονός ότι οι εσωτερικές διαδικασίες, σε τοπικές επιτροπές και στις εκλογές νομαρχιακών επιτροπών, πραγματοποιήθηκαν στο ίδιο μοτίβο ανεπάρκειας και κακής διαδικασίας που είχαμε στη συνδιάσκεψη. Στις περισσότερες των περιπτώσεων εκλέχθηκαν όργανα χωρίς να έχουν οριστεί οι αρμοδιότητές τους, καταγράφτηκαν απλά οι συσχετισμοί των τάσεων.
Ελπίζουμε το συνέδριο του Ιουλίου να μη διεξαχθεί με τον ίδιο τρόπο που διεξήχθη η πανελλαδική συνδιάσκεψη όπου είχαμε δύο «συνέδρια»: ένα που εξελισσόταν ως κανονική διαδικασία, 3-4 άτυπα μικρότερα, από τάσεις, συνιστώσες, λίστες κ.λπ. και μια σχεδόν διαρκή συνεδρίαση της γραμματείας που ασχολούνταν με θέματα που ήταν της δικαιοδοσίας ολόκληρου του σώματος. Ώσπου έφτασε Κυριακή απόγευμα για να πληροφορηθεί το σώμα τι διαμηνύεται πίσω από κλειστές πόρτες και επί ποίου πράγματος καλείται στο τέλος να αποφασίσει.
Κοινό χαρακτηριστικό όλων των παραπάνω αποτελεί η συγκρότηση του Σύριζα ως αρχηγικού κόμματος με ‘έμφαση στο “χαρισματικό“ ρόλο του αρχηγού και με το εξ αυτού απορρέον δικαίωμα προσωπικού και αδιαφανούς επιτελείου συμβούλων.
Πρόσφατα και παλιότερα παραδείγματα καταδεικνύουν τις παραπάνω διαπιστώσεις.
Από τα, αγνώστου σχεδιασμού, ταξίδια του προέδρου μέχρι το πρόσφατο μνημόνιο συνεργασίας με τον Καμμένο, από τη νέα πολιτική σύλληψη για τα μεσαία στρώματα μέχρι την υπεράσπιση της κοινωνικής ειρήνης, από τον εθνικόστροφο ενθουσιασμό για το Κυπριακό όχι, μέχρι τις τοποθετήσεις στελεχών του Σύριζα υπέρ του νέου εργοστασίου στην Πτολεμαΐδα και της πεζοδρόμησης της Πανεπιστημίου, από τις δηλώσεις Σταθάκη για το Ελληνικό μέχρι την ανάδειξη του Κιμούλη σε προνομιακό συνομιλητή του ΣΥΡΙΖΑ καιτελευταία, από τη συνυπογραφή στην ΟΛΜΕ με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ για αναστολή της απεργίας των εκπαιδευτικών, τίποτε δεν έχει περάσει μέσα από τις δημοκρατικές διαδικασίες συναπόφασης.
Δυστυχώς τα «διπλά μηνύματα» που εκπέμπει το σχήμα στην κοινωνία είναι πολύ ισχυρά για να αγνοηθούν. Ίσως έπρεπε να είχε ήδη συσταθεί για παράδειγμα η επιτροπή δεοντολογίας.
Τελευταίο ανησυχητικό ζήτημα η υποτονική και με μεγάλη καθυστέρηση διαδικασία επεξεργασιών των επιτροπών θέσεων, καταστατικού και προγράμματος , που θα οδηγήσει για μια ακόμα φορά στη συρρίκνωση της συμμετοχής των μελών και στην τελική επικύρωση με fast track διαδικασίες των προϊόντων των όποιων επεξεργασιών, όπου και αν πραγματοποιηθούν αυτές.
Πολλές φορές στις συζητήσεις μας η δημοκρατία μοιάζει να θυσιάζεται στο όνομα του “ρεαλισμού” και της “αποτελεσματικότητας”. Αυτή ακριβώς η αντίληψη όμως δε βρίσκεται στην καρδιά του νεοφιλελεύθερου προτάγματος; Η κατάλυση της ισότητας και της συμμετοχής από κέντρα ελέγχου που ενδύονται το μανδύα των επαϊόντων; Υποστηρίζουμε ότι η υπεράσπιση της δημοκρατίας δεν είναι απλώς μια διαδικαστική εμμονή αλλά στην ουσία η υπεράσπιση του αξιακού πυρήνα της κοινωνίας που οραματιζόμαστε.
Για εμάς που υπογράφουμε αυτό κείμενο η δημοκρατική συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ είναι ο απαραίτητος όρος συμμετοχής ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων στο φορέα για την αλλαγή της κοινωνίας. Οι δημοκρατικές διαδικασίες που οδηγούν σε αποφάσεις κτήμα όλων των μελών, είναι αυτές που διασφαλίζουν το πολιτικό αποτέλεσμα και όχι το αντίστροφο.
Η εγκόλπωση και η πολιτικοποίηση του κόσμου που πλησιάζει το ΣΥΡΙΖΑ είναι η εγγύηση μακροημέρευσης της αριστερής κυβέρνησης. Οι κεντρικές εκφωνήσεις και τα σχέδια επί χάρτου, όσο ριζοσπαστικά κι αν είναι χωρίς τον ενεργοποιημένο λαϊκό παράγοντα δε θα καταφέρουν τίποτα.
Η ρουτίνα, η ανάθεση και η αδρανοποίηση είναι οι βαθιές αιτίες ενδεχόμενης ΠΑΣΟΚοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ. Οι κακές αυτές συνήθειες περισσότερο ενισχύονται παρά αμβλύνονται με τον τρόπο που ως τώρα πορευόμαστε.
Μπροστά μας έχουμε μία ιστορική πρόκληση. Είτε θα ανοίξουμε εμείς εδώ, σήμερα, στην Ελλάδα το δρόμο για το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό είτε η ήττα θα είναι ιστορικών διαστάσεων για την αριστερά στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
Αν δεν προχωρήσουμε σταθερά, αταλάντευτα και αποφασιστικά σε ρήξη και ανατροπή με τις πολιτικές που έφεραν στον γκρεμό την ελληνική κοινωνία, θα «πληρώσουμε με αίμα και δάκρυα τον τρόμο που προκαλέσαμε στην κυρίαρχη τάξη».
Αρβανίτη Παναγιώτα, Ζωγράφου
Γαιτάνης Χρήστος, Ζωγράφου
Πλουμπίδης Γιώργος, Ζωγράφου
Σγούρδου Παρασκευή, Ζωγράφου
Κατερίνη Τόνια, Εξάρχεια
Κατερίνη Αμάντα, Εξάρχεια
ΥΓ: Το κείμενο αυτό γράφτηκε ένα μήνα πριν την δημοσίευσή του. Την δημοσίευσή του καθυστέρησαν η ανακοίνωση των προσυνεδριακών διαδικασιών, το Alter Summit, η δημιουργία του Κρίκου και οι εξελίξεις στην ΕΡΤ. Σήμερα η επιφύλαξη για συνεδριακές διαδικασίες τύπου πανελλαδικής συνδιάσκεψης, έχει γίνει βεβαιότητα.
Σχετικά κείμενα:
Οργανωτικές πτυχές της στασιμότητας του ΣΥΡΙΖΑ
Η δημοκρατία στην πορεία προς το συνέδριο
Κρίκος 
Πρόσφατα σχόλια